In de rubriek 'Russisch leven' worden korte nieuwsberichten uit Russische kranten en weekbladen weergegeven. Het gaat om zaken die de Nederlandse kranten gewoonlijk niet halen, maar wel inzicht geven in het Russisch bestaan.

SALARIS
Eind vorig jaar bedroeg het gemiddelde maandsalaris in Rusland 3578 roebel (ongeveer 130 euro). Dat was 43,3 procent meer dan eind 2000. De prijzen stegen vorig jaar met 18,6 procent. De prijzen van enkele diensten gingen sterk omhoog: woonlasten, kappers en begrafeniskosten.

De hoogste salarissen worden verdiend in de energiesector: werknemers in de olie-industrie verdienen 18.700 roebel per maand en die in de gasindustrie 15.324 roebel. De laagste maandsalarissen zijn die in het onderwijs: 1894 roebel. Het officiële bestaansminimum is nu 1524 roebel (ongeveer 56 euro) per maand.

Argoementy i Fakty, 2002, nr. 5

PASPOORT
Op 20 februari is de nieuwe Wet op het Staatsburgerschap aangenomen. Immigranten die Russisch staatsburger willen worden moeten minstens vijf jaar in Rusland hebben gewoond en 'hun recht op het staatsburgerschap bewijzen', dat wil zeggen de Russische taal beheersen en de Russische grondwet kennen. Een dubbel staatsburgerschap voor etnische minderheden werd afgewezen.

De nieuwe wet kent ook de categorieën 'illegaal' en 'mensen met een verblijfsvergunning'. Sinds de sovjettijd krijgen jaarlijks ongeveer 300.000 immigranten het Russisch staatsburgerschap; dat zijn voornamelijk nieuwkomers uit de andere voormalige sovjetrepublieken.

Izvestija, 21-2-2002

CADEAUTJES
Russische burgers worden langzaam welvarender en er komen steeds meer winkels. Dus komen er ook steeds meer feestdagen waarop het gebruikelijk wordt cadeautjes te geven. De geschenkensector wordt steeds belangrijker in het Russische winkelbedrijf.

In de grote steden heeft zich een 'Europese' geschenkencultuur ontwikkeld, waarbij kopers letten op verpakking, merken en mode, en de prijs van het cadeau in verhouding tot het inkomen. In de provincie heerst nog de 'Aziatische' geschenkencultuur uit de sovjettijd: een cadeau moet direct nut hebben (voedingsmiddelen, kleding, et cetera).

Tegenwoordig zijn er zo'n dertig dagen per jaar waarop je iemand iets kunt geven. De belangrijkste zijn de verjaardag, Nieuwjaar en Internationale Vrouwendag. Valentijnsdag is sterk in opkomst.

In Rusland worden nu jaarlijks drie miljard cadeautjes gegeven met een totale waarde van 300 miljard roebel (tien miljard dollar). Ter vergelijking: in Amerika wordt in de geschenkensector voor 55 miljard dollar verkocht.

Aan cadeautjes gaat drie tot vier procent van het gezinsbudget op. Dat is naar verhouding iets meer dan in Engeland en Amerika, maar weer beduidend minder dan in een land als Mexico. In de Russische geschenkenmarkt zit de komende jaren nog flinke groei.

Uiteraard is het handig om te weten wat je wel en niet kunt geven aan Russen. De gever moet afzien van scherpe en snijdende voorwerpen, spiegels, sieraden met parels, portefeuilles, medische artikelen en huisdieren. Oudere mensen mag men geen vaatwerk met een blauwe kleur geven, want die kleur roept associaties op met het levenseinde.

Onder de welvarender Russen zijn juwelen, horloges en cosmetica populair. Mannen die niet weten welke cosmetica ze kunnen geven, kunnen tegenwoordig ook in Rusland een uitvlucht vinden in cadeaubonnen. En een fles sterke drank kan natuurlijk altijd. De drie populairste wodkamerken zijn Stolitsjnaja, Gzjelka en Posolskaja.

Itogi, 5-3-2002

WARM WATER
Parlementariër Valeri Komissarov, lid van de Eenheid-fractie en presentator van het populaire televisieprogramma Mijn gezin, heeft een wetsvoorstel ingediend: 'Het constitutionele recht op warm water in de zomer en de lente'.

Wegens reparaties aan de leidingen en bezuinigingen op energiekosten krijgen Russische woningen een groot deel van de lente en de zomer alleen koud water geleverd. 'Als het weer warmer wordt, wordt het water kouder', aldus Komissarov. De Bekende Rus erkent dat hij het wetsvoorstel vooral om de reacties heeft ingediend.

Roesskaja Mysl, nr. 4398

BEDELAARS
In Moskou zijn vele duizenden bedelaars actief. Vooral in de metro zijn bedelaars zichtbaar: bejaarden en invaliden op de stations en mannen in rolstoelen die door hun vrouw worden voortgeduwd in de wagons. Vaak hebben die mannen legerkleding aan. Dat bevordert de gulheid van de reizigers, net zoals nette kleding, het ontbreken van psychische kwalen en een slavisch uiterlijk.

In Moskou is 55 procent van de bedelaars actief in de metro, 14 procent bedelt op markten, 11 procent op de treinstations, 9 procent in kerken, 7 procent in parken en 4 procent op andere plaatsen. In de sovjettijd werden 'klaplopers' 101 kilometer buiten de stadsgrenzen gedropt.

Tegenwoordig probeert men bedelaars terug te sturen naar hun plaats van herkomst (vaak komen ze van buiten Moskou en hebben ze geen verblijfsvergunning voor de stad) of naar een opvanghuis voor daklozen, maar in de praktijk geeft dat te veel sores voor de politie en gebeurt er weinig.

De reizigers zien liever geen bedelaars in de metro, maar bedelen is wettelijk niet verboden. Bedelaars kunnen worden opgepakt wegens illegaliteit of 'het besmeuren van omstanders', want in vieze afgevende kleding rondlopen is in de metro wel verboden.

De Moskouse bedelmarkt staat onder controle van zigeuners. De metro is in sectoren opgedeeld en alle invaliden moeten een groot deel van de inkomsten in de sector waar ze actief zijn, afstaan aan hun 'dak' van zigeuners. Dat kan een vast bedrag zijn, een percentage van de dagopbrengst of de opbrengst van een vast aantal uren bedelen. Dagelijks halen de Moskouse bedelaars 20.000 dollar op, waarvan 85 tot 90 procent naar de Moskouse zigeunergemeenschap gaat.

Argoementy i Fakty, 2002, nr. 12

Samengesteld door René Does

Omhoog
Terug naar archief