Pososjok

Charles Hoedt

Dit is mijn op-één-na-laatste column. Niet omdat ik wil stoppen met schrijven. Ben je gek?! De verhalen liggen hier in Rusland nog altijd op straat.

Prospekt stopt er mee. Aan het einde van dit jaar valt het laatste nummer bij u in de bus. Ook het kleinere broertje Ablak, dat in de landen van Midden-Europa en de Balkan is gespecialiseerd, moet er aan geloven. Noodgedwongen, want de subsidie voor beide bladen stopt. Van abonnementen en losse verkoop kan het enige Nederlandstalige tijdschrift over Rusland niet leven. En wie haalt er in tijden van economische crisis zomaar ruim anderhalve ton sponsorgeld voor beide bladen samen uit de broekzak?

Voor liefhebbers van Oost-Europa zal het verdwijnen van Prospekt een kleine shock zijn. Het blad verschijnt al sinds 1992 en publiceert analyses en reportages uit Rusland waar in de reguliere pers geen plek voor is. Het ontwikkelde zich tot een podium voor ervaren Ruslanddeskundigen en een proeftuin voor aankomende Rusland-correspondenten. Waar anders vind je in een oogopslag een overzicht van actuele boeken en culturele voorstellingen over en uit moedertje Rusland?

Ik heb tien jaar lang mogen schrijven voor Prospekt. Rijk werd je er niet van. Maar mede met steun van Prospekt kon ik door de voormalige Sovjet-Unie reizen en veel van het land zien; Siberië, Kazachstan, Oezbekistan. Geen geld kan tegen die schat aan ervaringen op.

Helaas ben ik nooit naar Odessa geweest voor Prospekt. Een stad die wel hoog op mijn verlanglijstje staat. Ik moet daar in die havenstad aan de Zwarte Zee toch ooit de Potjomkin-trappen beklimmen, wereldberoemd uit de film over de gelijknamige pantserkruiser die ik af en toe op YouTube bekijk. Waar kun je na Prospekt eigenlijk dergelijke specials vinden, met zoveel liefde gemaakt?

Dankzij Prospekt kreeg ik een accreditatie om als journalist met president Vladimir Poetin het 300-jarig bestaan van Sint Petersburg bij te wonen. De Nevski Prospekt en de toegang tot de Hermitage waren afgesloten door honderden leden van de mobiele eenheid, maar door trots de perskaart van Prospekt te tonen, ging muur van nors kijkende ME'ers voor mij opzij.

Prospekt is een begrip onder Ruslandgangers, merkte ik vaak. Zo kreeg ik een keer een uitnodiging om hier in Rusland met de generaal van de Nederlandse luchtmacht in klein gezelschap te dineren. Ik had werkelijk geen idee waarom. Wat bleek? De man maakte een afscheidstournee en bezocht zijn collega's in Rusland. Tijdens zijn speech vertelde de generaal dat hij graag de correspondent en columnist van Prospekt wilde zien, het blad dat hij altijd las.

Een andere keer ontmoette ik in Kaliningrad een mij totaal onbekende Nederlandse zakenman die wel alles van mij bleek te weten. Zelfs de naam van mijn vrouw en onze poes somde hij moeiteloos op. 'Heb ik uit de Prospekt,'zei hij lachend. 'Ik ben een fan van je.'

De redactie, zo weet ik, heeft haar best gedaan. Er is gezocht naar nieuwe sponsoren en naar een nieuwe uitgever. Zelfs Derk Sauer is benaderd, maar die had helaas geen interesse.

Aan het einde van dit jaar dus echt het laatste nummer van Prospekt. Nog ééntje. In het Russisch noemen we dat pososjok. Nog een laatste glaasje voor we echt naar huis gaan. One for the road. Om een mooi samen-zijn goed af te sluiten. Daarna wacht de leegte van Prospekt.