Zwerfhondenstrijd in Rusland

René Does

In buitenwijken in steden en in stadsparken in Rusland is het geen zeldzaamheid om op groepen zwerfhonden te stuiten. Alleen al in Moskou zijn er naar schatting tussen de 25.000 en 35.000 zwerfhonden.

In de steden zijn er groepen burgers die op eigen initiatief de strijd met zwerfhonden aanbinden. Zij doen dit door op bepaalde dagen acties te houden waarbij vergiftigd voedsel wordt neergelegd op plekken met veel zwerfhonden. De laatste tijd worden hun acties bestreden door dierenbeschermers en hondenbezitters, wier honden bij het uitlaten ook van het vergiftigde voedsel kunnen eten en dan doodgaan. In de reguliere media en op de sociale media zijn er daarom nu emotionele discussies tussen de hondenjagers en dierenliefhebbers.

Dat het hondenjagen in Rusland een omvangrijke en spontane activiteit is geworden, komt doordat het land nauwelijks kennels en andere opvang voor verwaarloosde dieren heeft.

De hondenjagers worden met een anglicisme dogchantery genoemd, dog hunters. Overigens zijn in de Engelstalige wereld dog hunters jagers die met honden jagen en niet, zoals in Rusland, bestrijders van zwerfhondenoverlast. De tegenstanders van de dogchantery worden antidogchantery genoemd.

De strijd tussen de dogchantery en de antidogchantery is er een van twee verschillende denkwerelden over de vraag of mensen het recht hebben het leven te nemen van dieren zonder toezicht die overlast geven en een gevaar kunnen zijn voor lijf en leden en de gezondheid van burgers.

De krant Moskovskije Novosti liet op 25 januari 2013 een dogchanter en een antidogchanter aan het woord. De laatste, een anonieme vrouw, stelde dat de hondenjagers ´sadisten en lafaards´ zijn die er een dubieus genoegen in hebben om levende wezens van hun leven te beroven. ´Het gaat niet om de honden, maar om de geesten van de mensen. Wreedheid kan niet worden goedgepraat.´ De hondenjagers geven trouwens toe dat ze soms hulp krijgen van mensen met een sadistische inslag.

De dierenbeschermers willen dat de overheid voor betere dierenopvang zorgt, waar zwerfhonden gesteriliseerd kunnen worden. Ze erkennen dat zwerfhonden een probleem en gevaar zijn voor de volksgezondheid. Als het vangen van zwerfhonden een overheidstaak wordt, kunnen illegale hondenvangers volgens dierenbeschermers ook aangepakt worden. Het stadsbestuur van Moskou heeft sinds 2011 plannen om hiertoe binnen Moskou of in de naburige provincie Jaroslavl een enorm groot hondenopvangcentrum op te richten, maar de uitvoering laat nog op zich wachten.

Het lukte Moskovskije Novosti niet om een Moskouse hondenjager tot een interview te verleiden. Daarom zocht de krant zijn heil bij een hondenjager uit de stad Frolov in de provincie Wolgograd, Aleksej Lenysjin, naar eigen zeggen de eigenaar van twee honden als huisdieren. Hij heeft geen morele problemen met het vergiftigen van zwerfhonden en vindt het ongepast om aan honden en de omgang met honden menselijke psychologische trekken te geven.

Hij vindt dit ´radicaal humanisme´: ´Wanneer er teveel van het goede is, is dit ook niet goed. Er zijn heel veel honden, je moet ze hun hele leven voeden, en voor iedere hond zal een flinke som geld moeten worden betaald. Op basis van vrijwillige giften is dit niet mogelijk, hetgeen betekent dat dit uit de overheidsbegroting moet worden betaald. En daarbij hebben we een tekort aan crèches. Dat betekent dat we het geld bij kinderen moeten weghalen en aan honden moeten geven?´ En: ´Het is gewoon ongepast om een mens met een hond te vergelijken.´

Volgens een opiniepeiling van het onderzoeksbureau Maatschappelijke Mening zegt de helft van de Russen dat er in hun woonplaats veel zwerfhonden zijn. Ook de helft stelt dat deze honden inderdaad een gevaar vormen voor de veiligheid en gezondheid van mensen. Verder gaf 24 procent aan dat zijzelf of hun naasten het slachtoffer zijn geweest van aanvallen door zwerfhonden.

Niettemin keurt een grote meerderheid, 72 procent, de activiteiten van de dogchantery af. In grote steden is deze afkeur omvangrijker dan op het platteland. In Moskou worden de activiteiten van de hondenjagers door 84 procent van de inwoners afgekeurd, in dorpen door 63 procent.